เปิดชีวิต พายัพ ชินวัตร ผู้ใหญ่สายบุญ และที่มา หีบสมบัติโบราณ สมเด็จโต

เมื่อครั้งที่ คุณพายัพ ชินวัตร จัดพิธีเล็กๆในการเปิดหีบสมบัติโบราณ ของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) หรือ “สมเด็จโต” อายุกว่า 150 ปี ที่ตัวเองได้มา และนำมาเปิดเพื่อแจกจ่ายและเปิดให้คนทั่วไปร่วมกันเช่าทำบุญ อีจันได้มีโอกาสได้นั่งพูดคุยกับคุณอาพายัพ ในเรื่องราวของการทำบุญและการใช้ชีวิตในหลายๆมุมมอง

คุณอาพายัพ เล่าว่า หีบเหล่านี้ ตนเองได้มาจากคุณลุงท่านหนึ่ง ที่ จ.พระนครศรีอยุธยา ซึ่งบังเอิญได้รู้จักกัน และเหมือนมีบุญบางอย่างสัมพันธ์กัน จึงมอบหีบสมบัติเหล่านี้มาให้ ซึ่งเมื่อได้รับมาแล้ว คุณพายัพก็ได้เก็บรักษาไว้ จนคิดว่าตอนนี้ เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุด ที่จะเปิด เพราะประชาชนกำลังเดือดร้อน เศรษฐกิจไม่ดี ประกอบกับที่ตัวเอง ได้ร่วมกับ “หลวงพ่อจิ๋ว” ท่านเจ้าคุณพระโพธินันทมุนี วิ. ในการสร้างวิหารหลวงพ่อรวย และ พิพิธภัณฑ์หลวงปู่โต ที่ วัดป่าศิริโพธิ์คำ วังน้ำเขียว จึงอยากจะใช้โอกาส เปิดให้ประชาชนทั่วไปได้มาเช่าบูชา และร่วมทำบุญกันด้วย

อีจัน ร่วม เปิดหีบสมบัติ สมเด็จโต อายุกว่า 150 ปี

พระเครื่องและของมีค่าต่างๆที่อยู่ในหีบสมบัติเหล่านี้ สมเด็จโตท่านสร้างไว้ ตั้งแต่สมัยยังเป็นหนุ่ม และสั่งไว้กับลูกศิษย์ลูกหา ว่าห้ามเปิดหีบเหล่านี้ จนกว่าจะครบ 12 รอบปีนักษัตร และให้เปิดหีบได้ เมื่อบ้านเมืองถึงช่วงกลียุค หรือ เมื่อชาวบ้านชาวเมืองมีปัญหา ข้าวยากหมากแพง ซึ่งนับเป็นเวลามากกว่า 144 ปีแล้ว ที่หีบดังกล่าวถูกเก็บรักษาไว้ คุณอาเล่าว่า เคยมีคนที่แอบเปิดหีบออกมาก่อนครบเวลา ก็พบว่า ในหีบมีแต่ผัก ไม่ได้มีของมีค่าอะไร ทำให้ไม่มีใครกล้าเปิดก่อนเวลาอีก

คุณอาพายัพ เก็บรักษาหีบสมบัติเหล่านี้มามากกว่า 3 ปี แม้ว่าจะครบเวลาที่สามารถเปิดหีบได้แล้ว แต่คุณพายัพก็ยังไม่เปิดออก เพราะส่วนตัวเชื่อว่า ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม แต่ในการเปิดหีบทั้ง 4 หีบครั้งนี้ สิ่งที่น่าตื่นเต้นอย่างหนึ่ง นอกเหนือจากความเก่าแก่ของวัตถุข้างใน นั่นก็คือ ของที่ได้จากทั้ง 4 หีบ ไม่เหมือนกัน ส่วนตัวมีความศรัทธาในพระสมเด็จมานานมากแล้ว องค์ละ 10 ล้านบาทก็เคยเช่า พอมาได้เห็นสิ่งที่อยู่ในหีบทั้ง 4 ยิ่งตื่นตาเข้าไปใหญ่

พระสมเด็จที่อยู่ในหีบชุดนี้ เซียนพระหลายคนจะบอกว่า เป็นพระปลอม แต่โดยส่วนตัวคุณพายัพ ที่เคยศึกษาทำให้รู้ว่า พระชุดนี้เป็นชุดที่สร้างมานานกว่า 150-160 ปี และไม่ได้แจกให้คนทั่วไป เลยไม่แปลกที่ใครหลายๆคนจะไม่เคยเห็น ซึ่งจากการใช้เครื่องมือในการพิสูจน์อายุของมวลสาร และจำแนกสิ่งที่ผสมกันอยู่ในพระแต่ละองค์ สามารถตอบคำถามได้ว่า พระแต่ละองค์ในหีบ มีอายุมากกว่า 140 ปี จริง บางองค์อาจจะถึง 160 ปี เพราะมีการปั๊มตราด้านหลัง บอกตัวเลขของปี พ.ศ. 2401-2404 ชัดเจน ซึ่งนั่น สอดคล้องกับข้อมูลที่ อีจัน ได้ฟังจาก อ.ไพศาล พืชมงคล ที่เล่าว่า สมเด็จโตท่านสร้างพระไว้ 2 ชุด พระงานราษฎร์ และ พระงานหลวง พระงานราษฎร์แจกคนทั่วไป พระงานหลวงแจกเฉพาะคนใกล้ชิดและบุคคลสำคัญ บางส่วนเก็บใส่หีบไว้ เหมือนหีบที่คุณพายัพได้มา

คุณอาพายัพเล่าว่า ชีวิตของคุณอาเคยผ่านความเป็นความตายมาหลายรอบแล้ว ช่วงที่ป่วยหนัก ทานอาหารไม่ได้ เพราะโรคตับทำให้เกิดอาการท้องอืด ตอนนั้นทรมานมาก อาการป่วยตอนนั้นทำให้รู้ว่า เปรต ที่คนโบราณบอกว่าปากเท่ารูเข็ม กินอาหารไม่ได้นั้น มีความรู้สึกแบบไหน ครั้งหนึ่งคุณอาป่วยเป็นโรคตับ จิตใจเริ่มคิดไปถึงวาระสุดท้ายของชีวิต ว่าตัวเองจะไปอยู่ที่ไหน ชาติหน้าจะไปเกิดเป็นอะไร ทุกสถานที่ที่เคยไปอยู่ ไปอาศัย ตัวเองได้ทำประโยชน์ไว้แล้วหรือยังเขาจะยินดีต้อนรับเราเหรอ ครั้นจะไปเกิดเป็นไก่ เป็นเป็ด ก็เกิดคำถามว่า ตัวเองกินสัตว์เหล่านี้ไปมากแค่ไหน เลยตั้งจิตว่า หากครั้งนี้มีชีวิตรอด จะตั้งใจตอบแทนคืนให้กับสังคม ประเทศชาติ และทุกชีวิตที่เคยเบียดเบียน ให้เต็มที่ที่สุด ให้ถึงจุดที่ตัวเองจะไม่ละอายแก่ใจ และคุณพายัพก็เดินหน้าทำบุญ ทำทาน สร้างโบสถ์สร้างวัด ตอบแทนทุกๆชีวิต ตอบแทนทุกๆสังคม มาจนถึงวันนี้ คุณอาพูดได้ว่า แทบจะไม่มีเรื่องที่จะละอายแก่ใจแล้ว และสิ่งเหล่านี้ก็เหมือนปาฏิหาริย์ คุณพายัพอาการดีขึ้น แต่ก็ยังไม่หยุดที่จะเดินหน้าทำบุญต่อไป เพื่อให้เมื่อถึงวันที่ต้องจากโลกนี้ไป จะไม่มีความรู้สึกละอายแก่ใจ และจากไปแบบภาคภูมิใจ ว่าทำในสิ่งที่ควรทำมาหมดแล้ว ใช้หนี้ทุกๆเจ้าหนี้ไปหมดแล้ว

ส่วนตัวรู้จักกับหลวงพ่อจิ๋วมานานมากแล้ว ตั้งแต่สมัยยังเป็นหนุ่มๆ ผ่านมากว่า 40 ปี ก็ยังใช้เวลาในการทำบุญไปกับหลวงพ่อมาตลอด แม้จะอยู่ใกล้ชิดกับหลวงพ่อแค่ไหน แต่ตัวเองกว่าจะเข้าใจในคำว่า “ทาน” ได้อย่างถ่องแท้ ก็กินเวลาไปกว่า 7 ปี ต่อจากนั้นอีก 3 ปี จึงเริ่มเข้าใจเรื่องของ ศีล และเข้าใจ สมาธิ ได้อย่างถ่องแท้ คุณพายัพบอกว่า การที่คนเราจะเข้าใจอะไรได้แบบถ่องแท้ ต้องใช้เวลาและใช้สมองไปกับสิ่งนั้นๆอยู่ตลอดเวลา จนถึงจุดที่สามารถทำทุกอย่างได้โดยอัตโนมัติ การทำสมาธิก็เช่นกัน เมื่อเราปฏิบัติต่อเนื่องไปเรื่อยๆ จิตเราก็จะเป็นสมาธิได้อย่างอัตโนมัติเช่นกัน

เรื่องราวของคุณอาพายัพ สอนอะไรจันได้หลายอย่างจริงๆครับ ใครได้อ่านมาจนถึงจุดนี้ ก็ขอให้ได้อะไรกลับไปเหมือนที่จันได้มานะครับ