วันนี้ 4 เม.ย. 68 ควันไฟจากปล่องเมรุวัดโพธิ์ธาตุ ต.ชุมแพ อ.ชุมแพ จ.ขอนแก่น กำลังลอยช้า ๆ แต่ความรู้สึกของคนในพิธีกลับเย็นชืดด้วยความสูญเสีย…นี่คือวันสุดท้ายที่ครอบครัว “แก่นเมือง” ได้อยู่กับ “ปลา” น.ส.อรอุมา แก่นเมือง นายจ้างสาววัย 36 ปี ที่สิ้นชีวิตในเหตุการณ์แผ่นดินไหว เมื่อวันที่ 28 มี.ค. ที่ผ่านมา
ทางครอบครัวและญาติๆ ได้นำโลงศพขึ้นตั้งบนเมรุพร้อมจุดธูปขอขมาข้างโลงศพโดยมี ลูกๆ ทั้งสามคน “น้องน้ำตาล” วัย 22 ปี, “น้องกัปตัน” วัย 12 และ “น้องผู้การ” วัยเพียง 6 ขวบ ยืนอยู่ข้างโลงศพ มือน้อยๆ กุมธูปไว้แน่น
ขณะที่นายพีรพล หรือ “พระเปา” ซึ่งเป็นลูกจ้างของผู้เสียชีวิตและรอดตายจากเหตุการณ์ตึก สตง.ถล่มมาได้อย่างหวุดหวิด เนื่องจากนายจ้างได้ใช้ให้ลงจากตึกชั้น 27 ไปเอากระติกน้ำที่อยู่ชั้นล่าง ได้เข้าพิธีบวชหน้าไฟเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับนายจ้างโดย
กลางสายตาของผู้ร่วมงานจำนวนมาก พ่อของผู้เสียชีวิตเป็นผู้ยกโลงศพลูกสาวขึ้นเตาเผาด้วยสองมือสั่นเทา ท่ามกลางเสียงสวด เสียงสะอื้น และความว่างเปล่าที่ไม่อาจเยียวยาด้วยคำพูดใด
ในขณะที่ความเศร้าโศกปกคลุมทั้งงาน ยังมีอีกหนึ่งครอบครัวที่เดินทางมาร่วมงาน ครอบครัวของ เจษฎา ส่อนชัย หรือ “ฟาส” ลูกเขยของ “ปลา” วัยเพียง 21 ปี ที่ยังคงสูญหายอยู่ใต้ซากตึก สตง. พังถล่มจากแผ่นดินไหว
หนึ่งในคนที่ยืนเงียบอยู่มุมงานศพ คือน้องสาวของฟาส…เด็กหญิงอายุ 15 ปี ที่ชื่อ “น้องนุ่ม” หรือ น.ส.อริศรา หมวดเหม็ง เธอเดินทางมาร่วมพิธีพร้อมตา “อำไพ” ผู้สูงวัย 78 ปี แม้ไม่ใช่ญาติโดยตรงกับผู้ล่วงลับ แต่หัวใจของเธออยู่ในสภาพเดียวกัน คือ “การรอคอยคนรักกลับบ้าน”
พี่ชายของเธอ “เจษฎา ส่อนชัย” ลูกเขยของผู้ตาย เป็นหนึ่งในผู้สูญหายจากเหตุการณ์ตึกถล่มที่เกิดจากแรงสั่นสะเทือนในวันนั้น มีเพียงข่าวลือว่าอาจพบร่างหนึ่งใต้ซากตึก มีรอยสักคล้ายพี่ชาย…แต่ก็ยังไม่มีการยืนยัน
น้องนุ่มบอกเสียงสั่นกับผู้สื่อข่าวว่า
“หนูกลัวจะไม่ได้กอดพี่หนูอีกแล้ว…ถ้าเจอกัน หนูจะกอดพี่แน่นๆ เลย”
“ที่บ้านยังรออยู่ค่ะ แม่ก็ไปตามหาร่างพี่ชาย ได้ยินข่าวว่ามีศพติดในตึก มีรอยสักเหมือนพี่ แต่เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าไม่ชัวร์ ยังช่วยคนรอดไม่เสร็จ…ตอนนี้หนูสับสนมาก อยากให้พี่กลับมา อยากให้พี่รอด”
เด็กหญิงวัยเพียง 15 ปี พูดด้วยน้ำตา เธอไม่แน่ใจว่าควรจะหวัง หรือควรจะเริ่มทำใจ เพราะเวลาเดินผ่านไปทุกวินาที แต่ความเงียบจากอีกฝั่งของซากตึก ยังคงตอบอะไรไม่ได้เลย
ในงานศพที่ทุกคนต้องกล่าวอำลา บางคนกลับยังต้องรอการกลับมา แม้เป็นเพียงร่างไร้วิญญาณ พ่อ แม่ ลูก พี่ น้อง คนรัก ต่างอธิษฐานเงียบๆ ว่าขอให้การรอคอยนี้จบลงด้วยคำว่า “เจอ”
แต่ในวันนี้ มีเพียง “ปลา” เท่านั้นที่ได้กลับบ้าน…อีกสองร่าง ยังติดอยู่ใต้เงาแห่งความหวังที่บางเบา
อีจันขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวผู้เสียชีวิตด้วยนะครับ