(23 มิ.ย.63) มาที่หมู่บ้านหนองหว้า อ.พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา จันลั่นทุ่งได้เจอชายคนหนึ่ง วัยไม่ถึง 60 ปี ใส่เสื้อยืดเก่าๆ มีรอยขาดเล็กๆ ด้วยแต่เขาน่าจะเป็นประเภทผ้าขี้ริ้วห่อทอง ถ้าทองหมายถึง ‘ใจ’
ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ดวงตาเป็นประกาย บอกความเต็มเปี่ยมในใจของแก
แกเล่าถึงอดีตให้ฟังว่าเมื่อ ปี 2520 ชีวิตแกลำบากมาก รับจ้างได้วันละ 12 บาท แกเปรียบว่า ถ้าบ้านแกจะกินเนื้อ 1 กิโล ต้องทำงานเป็นอาทิตย์ แต่เดี๋ยวนี้ ถ้าคิดจะซื้อกะบะสักคันผมเบิกเงินไปซื้อได้เลย
ลุงพูดแล้วยิ้มกว้าง เราแซวว่าไม่ได้คุยเลยนะลุง
เราถาม แล้วลุงมีวันนี้ได้ยังไง?
ลุงสุเชษฐ์บอก ในวันที่จนจัด ไม่มีบ้านไม่มีเงิน ไม่มีที่ทำกิน ไม่มีอะไรจะเสีย เขาตัดสินใจสมัครเข้าโครงการหนองหว้าโมเดลของซีพี ที่ตอนนั้นมีแนวคิดแก้ไขความยากจนให้เกษตรกร
ลุงมีคุณสมบัติเข้าเกณฑ์ คือ จน ไม่มีที่ทำกิน จบป.4 แต่มีใจ
เขาหอบลูกเมียย้ายเข้ามาอยู่ในที่ดินที่ซีพีจัดสรร เขาได้รับ 12-13 ไร่ ซีพีปลูกบ้านหลังเล็กให้ ปลูกโรงเลี้ยงหมูให้
แล้วหาเงินทุนให้โดยค้ำประกันกับแบงก์ ให้สมาชิกสามารถกู้เงินมาลงทุนซื้อพันธุ์แม่หมูมาเลี้ยง เพื่อส่งลูกหมูขายให้ซีพี นี่คือ รูปเก่า เห็นบ้านในวันนั้น และครอบครัวของลุงมั้ย
ลุงไม่คุยเลยว่ารวยแล้ว แค่บอกให้เราดูบ้านหลังปัจจุบัน ที่ใหญ่โตน่าอยู่ บอกแค่ว่าที่ดินที่ติดกันเขาขาย ลุงก็ซื้อให้ลูกคนโต พออีกรายขายก็ซื้อให้ลูกคนเล็ก ลุงไม่รวยหรอก555 หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
ถามลุงพลิกชีวิตมาเป็นวันนี้ ต้องมีสิ่งยึดมั่นสำคัญ ลุงสวนทันที
แค่ไม่ขี้เกียจครับ
แล้วชี้ไปที่บ้านอื่นๆ ที่ยังเป็นบ้านเดิมที่ซีพีปลูกให้ ลุงบอก เริ่มเหมือนกัน ทำไมวันนี้ชีวิตต่างกัน บางคนขายทิ้ง บางคนเหมือนเดิม แต่สำหรับลุง…เปลี่ยนไปไกลมาก
แล้วถามลุงภูมิใจอะไรในตัวเอง?
แกบอกไม่มี แค่ได้รับจุดเริ่มต้นจากซีพีชีวิตก็เกินพอแล้ว แววตาบอกถึงความซาบซึ้งจากก้นบึ้ง
จบด้วย ความจนแก้ได้ อยู่ที่ใจเท่านั้น #หนองหว้าโมเดล#ความจนไม่มีจริง