ลิ้มรสมือสูตรชาววัง สัมผัสพลังของผู้หญิงที่หลงใหลในมนต์อาหารไทย

อาหารอร่อยและสวยใครทำก็ได้ ก็อร่อยเหมือนกันจันคิดแบบนั้นมาตลอด
แต่จันต้องเปลี่ยนความคิด เมื่อได้เห็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่ง กับวิถีชีวิตที่เคยชินของเธอ แต่ไม่ใช่สำหรับใครหลายๆคน เธอประณีตทำอาหารคาว-หวาน มานั่งใส่บาตรริมคลองทุกเช้า นั้นเป็นภาพที่ชาวบางกรวยเหนือชินตา และเป็นวิถีเดิมๆปกติที่ธรรมดาของเธอ แต่ไม่ใช่เรื่องธรรมดาสำหรับจัน เพราะจันสัมผัสได้ถึงพลังและความมุ่งมั่นของเธอที่ส่งผ่านทุกเมนูที่เธอทำว่ามันไม่ธรรมดา

วันนี้จันมีโอกาสได้พูดคุยและสัมผัสชีวิตของคุณ นันทณัฏฐ์ ทัตธนธัชชัย หรือคุณหน่อย เจ้าของสำรับชาววังที่น่าอัศจรรย์นี้ ไม่กี่ชั่วโมงที่จันได้พูดคุยและสัมผัสกับความเป็นเธอ ทำให้จันลืมการทำอาหารแบบเดิมๆของจัน รสอร่อยที่จันจดจำ มันเปลี่ยนไปตั้งแต่จันได้ลิ้มรสมือของคุณหน่อย

คุณหน่อยเล่าย้อนไปถึงจุดเริ่มต้นของชีวิตที่สุดประณีตของเธอ เพราะคุณทวดที่เคยทำงานในห้องเครื่องในวัง และเป็นสิ่งที่คุณหน่อยใฝ่ฝันว่าสักวันอยากมีโอกาสไปสัมผัสการทำงานในนั้นบ้าง
เธอเก็บความใฝ่ฝันของเธอไว้และดำเนินชีวิตมาจนกระทั่ง 9 ปีที่แล้ว เธอปลุกไฟในตัวเองอีกครั้งว่าจะต้อวงเข้าไปเรียนรู้การทำอาหารตำรับชาววังให้ได้ แต่ขณะนั้นเธอไม่ได้ด้วยหน้าที่และภาระที่ยังไม่พร้อมก็ต้องยอมพักความคิดนั้นไว้ แต่ไม่ได้เธอไม่ได้ถอย 5 ปี ต่อมาเธอสอบเข้าเรียนโรงเรียนช่างฝีมือในวังหญิง จนฝ่าทุกด่านจนเข้าเรียนได้สำเร็จ ตลอด 1ปี ในการเรียนเธอมุ่งมั่น แม้การเรียนและการฝึกฝนมันไม่ง่าย แต่เอเอาชนะได้ด้วยความรัก

หลังจบออกมาคุณหน่อยตัดสินใจ เปิดร้านอาหารตำหรับชาววังเธอลงมือปรุงทุกเมนูคนเดียว เพราะอยากให้ทุกจานออกมาจากรสมือของเธอ จนลูกค้าหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย แต่เธอต้องจำใจปิดกิจการเพราะทำคนเดียวไม่ไหวบวกกับปัญหาสุขภาพ

ปัญหาสุขภาพทำเธอเปลี่ยนวิถีชีวิตใหม่ แต่ในนั้นยังมีเรื่องราวของอาหารอยู่ในนั้น ทุกๆเช้าคุณหน่อยจะทำสำรับตำหรับชาววังไปถวายพระที่วัด สำรับของเธอบรรจงและประณีตทำทุกเมนู แต่ละเมนูไม่ง่ายเลย และที่สำคัญรสชาติขงเขา ไม่ใช่ที่จันคุ้นเคย มันอร่อยอร่อยมากๆ อร่อยโดยไม่มีผงปรุงรส แต่มันอร่อยด้วยตัวของวัตถุดิบ ที่คุณหน่อยนั่งกวนนั่งตุ๋น ทั้งอาหารคาวหวานหลายชั่วโมง เพื่อตั้งสำรับถวายพระ และให้คุณพ่อคุณแม่ทานในทุกวันนี่คือสิ่งที่เธอคุ้นชิน และไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเธอและครอบครัว

แต่สำหรับจันมาถึงตอนนี้จันยงยืนยันว่าในยุคนนี้มันหายาก สำหรับคนที่จะมาตั้งเตากวนอาหารนานเป็นวันๆ เพื่อไปถวายพระ คนที่แต่งชุดไทยพูดจาเสนาะหูเหมือน สำรวมทุกอิริยาบถเหมือนนางในวรรณคดี

และสิ่งที่จันชื่นใจที่สุดคือคุณหน่อยทำเพราะรัก และจะขอทำสิ่งนี้ไปเรื่อย เธอยินดีสอนคนที่อยากเรียนรู้ ยินดีนำเสนอเรื่องราวความมหัศจรรย์ของอาหารไทยในสังคมได้รับรู้ว่ามันดีและน่ารักษาให้คงไว้แค่ไหน