จากนิรันดร์เพียงกาย แต่ใจไม่เคยลืมเลือน
งานแต่งสีดำประดับประดาด้วยดอกไม้สีขาว ถูกจัดขึ้นที่บ้านวังผือ ตำบลขามป้อม อำเภอเปือยน้อย จังหวัดขอนแก่น
ที่นี่เดิมทีคืองานศพ ของนายชานนท์ ใสจูง หรือ “ครูเดียวดาย” อายุ 33 ปี ที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถกระบะพลิกคว่ำเมื่อวันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2568 ที่ผ่านมา
งานแต่งครั้งนี้เกิดขึ้นจากครอบครัวและญาติทั้งสองฝ่ายตัดสินใจจัดพิธีแต่งงานขึ้นเพื่อสานฝันสุดท้ายให้ครูเดียวดาย ที่วางแผนจะแต่งงานกับคู่หมั้นปลายปี 2568 หลังจากทั้งคู่คบหาดูใจกันมานาน 2 ปี และได้หมั้นหมายกันเมื่อวันที่ 5 มกราคม 2568 ที่ผ่านมานี้เอง
แม้ผู้ร่วมงานทุกคนรวมถึงเจ้าสาวและครอบครัวของทั้งสองฝ่ายจะพยายามยิ้มแย้ม และทำให้บรรยากาศในงานครื้นเครง ด้วยการบรรเลงเสียงเพลงพื้นบ้านที่ครูเดียวดายเคยแต่งและบรรเลงทำนองร่วมกับเพื่อนในคณะดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความโศกเศร้าได้
นายสัญชัย ใสจูง อายุ 44 ปี และนางสาวบุญญาพา ใสจูง อายุ 38 ปี พี่ชายและพี่สาวของครูเดียวดาย เล่าว่า น้องชายเป็นคนร่าเริง อัธยาศัยดี และมีจิตอาสา เคยทำงานทั้งในอาชีพครูและเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในโรงพยาบาล จึงเป็นที่รักของทั้งลูกศิษย์ เพื่อนร่วมงาน และชาวบ้าน
“น้องชายตั้งใจและอยากแต่งงานมาก บอกใครต่อใครทั้งเพื่อน ลูกศิษย์ แม้แต่คนต่างถิ่นก็บอกหมดว่าตัวเองจะแต่งงานในปลายปีนี้ ชวนทุกคนมาร่วมงาน บอกว่างานของตัวเองจะต้องยิ่งใหญ่ระดับประเทศ” พี่ชายและพี่สาวเล่า
น้องชายเคยพูดเป็นลางว่า “บ้านเจ้าสาวอยู่ใกล้ๆวัด งานแต่งของตนเองจะต้องจัดภายในวัดข้างเมรุ” ซึ่งชาวบ้านที่ได้ยินต่างไม่คิดว่าจะกลายเป็นความจริง
โดย หลังงานแต่งเป็นพิธีฌาปนกิจศพครูเดียวดาย ที่วัดเลียบโพธิ์ทอง เพื่อส่งวิญญาณสู่สุคติ