รอง เค้ามูลคดี ตัดใจขายบ้าน ที่เคยเป็นรังรัก แม่ทุม กว่าจะขนของชิ้นสุดท้ายออกไม่ใช่เรื่องง่าย

ถึงแม้ตอนนี้แม่ทุม ปทุมวดี จะจากไปอย่างไม่มีวันกลับ แต่พ่อรอง เค้ามูลคดี ก็ยังคงคิดถึงคู่ชีวิตอยู่ทุกลมหายใจ ซึ่งพ่อรองคอยดูแลแม่ทุม ที่นอนป่วยมาหลายปีก็ได้เปิดเผยครั้งแรกถึงค่ารักษาทั้งหมดว่ามากถึง 20 ล้านบาท

โดยพ่อรอง เผยว่า ช่วงที่แม่ทุม ป่วยหนัก ๆ เมื่อ 7 ปีก่อน แล้วหมอบอกว่า คงจะไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลแน่นอน เลยตัดสินใจที่จะขายบ้านทันที เพื่อนำมาเป็นค่ารักษาให้กับเขา ซึ่งบ้านขายได้สิบกว่าล้านบาท ยอมรับว่า เป็นการตัดสินใจที่ยากมาก ๆ เพราะเรียกว่าเป็นรังรักของเรา เป็นที่ ๆ อยู่กันมานานมาก อีกทั้งเขายังเป็นคนซื้อที่และสร้างบ้านด้วยตัวเอง รวมถึงยังมีความทรงจำมากมาย ส่วนสภาพจิตใจตอนนี้ก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว แต่ยังคงคิดถึง มีร้องไห้ออกมาบางเวลา โดยตนเพิ่งฝันถึงแม่ทุมเมื่อเดือนที่แล้ว เขายังมาให้โชคด้วย เพราะบอกเลขจนตนถูกล็อตเตอรี่หลายบาท เป็นยังไงบ้างช่วงนี้?“ตอนนี้ก็ดีขึ้น ที่ดีขึ้นเพราะได้ลูกกับหลาน โดยเฉพาะหลานเป็นยาชูกำลังเราอย่างดี แต่ถามว่ายังคิดถึงไหมก็ยังคิดถึงอยู่ตลอด” ไม่มีร้องไห้แล้ว? “ไม่หรอก ก็พยายามนะ แต่บางครั้งเราอยู่คนเดียวเรานั่งมองรูปเขาที่บนหัวนอน พอมองปุ๊บน้ำตามันก็ไหล” ค่ารักษาพยายามรวมแล้วเป็นหลัก 10 ล้านเลย? “ไม่เคยดู ไม่เคยสนใจด้วย เพราะลูกชายเป็นข้าราชการเขาก็เบิกได้ส่วนนึง แล้วยุ้ยก็เอาเงินมาลงกองกลางส่วนนึง รวมของพ่อด้วย แม่เขาเจ็บจริง ๆ มาเป็น 10 กว่าปีแล้ว แต่ 10 กว่าปีที่ผ่านมาเราไม่รู้จักโรงพยาบาลของรัฐบาล เราไม่รู้จักใครเลย ก็เข้าโรงพยาบาลเอกชนมาโดยตลอด กรุงเทพก็บ่อย เวชธานีก็บ่อย โรงพยาบาลเอกชนค่าใช้จ่ายก็เยอะ ทีนึงมันก็หลายแสน มันก็เป็นอยู่อย่างนี้มาโดยตลอด เราก็คิดว่าไม่เป็นไร ลูกก็เบิกได้ ยุ้ยก็ทำงานได้มาก็เอาเงินมาช่วย แล้วพ่อก็ยังมีแรงทำงาน หมดเท่าไหร่ก็หมดไป ขอให้คนที่เรารักเขามีชีวิตอยู่กับเราต่อไปก็พอแล้ว” ถึงขั้นขายบ้านเลยด้วย? “เรื่องบ้านที่ขายมันหลายอย่าง ด้วยบ้านเราอยู่ติดคลอง แล้วเขามาทำทางให้รถมอเตอร์ไซค์วิ่ง มันก็เลยทรุด เราผิดเองที่เราสร้างไปติดคลองมากไป บ้านอื่นเขาไม่ติดอย่างเรา แล้วปลวกมันก็ขึ้นด้วย แต่ประการสำคัญที่พ่อตัดสินใจขายเพราะมองไปตรงไหนก็เห็นเขา ทุกมุมที่เขานั่งในบ้าน จะนอน จะนั่งตรงไหน คือถ้าเราอยู่บ้านนั้นสุขภาพจิตเรายิ่งแย่ ก็เลยตัดสินใจขายไป” เป็นการตัดสินใจที่ยากไหม? “ยากมาก บ้านหลังนี้พ่อไม่ซื้อ พ่อไม่เอา เพราะสมัยก่อนลาดพร้าว71 เมื่อ10 กว่าปีที่แล้วมันเป็นป่าเป็นดง ถนนลาดพร้าวก็เล็กนิดเดียว เราก็บอกแม่มาซื้อทำไม ฉันเมา ๆ กลับมาฉันตกคลองตายใครก็ไม่รู้ ถนนก็ไม่มีในบ้าน ตอนปลูกใหม่ ๆ ต้องไปเอาไม้กระดานมาทำทาง เพราะมันเป็นดินแฉะ ๆ แม่เขาก็บอกว่าเขาจะซื้อ เราก็ตามใจเขา ที่เราเสียใจเพราะบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่เขาซื้อเองด้วยเงินที่เราให้เขา โดยที่เขาไม่ได้ขอเป็นก้อนเลย เป็นเงินที่เราให้เขาสะสมไปเรื่อย ๆแล้วเขาเอาไปซื้อบ้าน ก็คุยกับลูก ๆ ยุ้ยก็เห็นด้วย ยุ้ยเรียกเพื่อนเขามาดู เพื่อนเขามาดูก็บอกบ้านมันทรุด ซ่อมก็ 10 ล้าน พ่อไปซื้อใหม่ดีกว่า”

แล้วขายไปได้เท่าไหร่?“ขายไปได้ 10 กว่าล้าน” ถือว่าปิดตำนานบ้านลาดพร้าว71เลยไหมที่ดาราหลาย ๆ รุ่นที่มาเรียนรู้วิชาการแสดง?“บ้านหลังนั้นมันเป็นตำนานจริง ๆ แล้วตัวแม่ทุมเองก็เป็นตำนาน ก็ปิดไปแล้ว จบไปแล้ว ก็เหลือแต่ยายทุมที่ยังอยู่กับเรา” มันทำใจยากไหมที่เราจะต้องย้ายออกจากตรงนั้น? “โถ…ลูกเอ่ย ขนของชิ้นสุดท้ายกว่าจะออกจากบ้านได้ ถอยมาแล้วดูอยู่นั้นแหละ ถ้าพูดแบบนวนิยายมันก็คือรังรักของเราที่เราสร้างมาด้วยกัน เงินทุกบาททุกสตางค์ เรามีความสุข ความทุกข์ มันอยู่ในบ้านหลังนี้ทั้งหมด ตอนที่ขายเขายังอยู่ ก็บอกเขาที่โรงพยาบาลบอกพ่อตัดสินใจขายบ้านแล้วนะแม่นะ หมอบอกว่าแม่จะต้องนอนที่โรงพยาบาลอีกนาน แต่จริง ๆ หมอบอกไว้แล้วว่าไม่ได้ออกหรอก พ่อก็เลยคิดว่าขายบ้านดีกว่า เพราะเราก็ไม่ได้อยู่”

เงินทั้งหมดที่ขายบ้านได้ก็มาลงกับการรักษาแม่ทุมหมดเลย?“ถูกต้อง ไม่เหลือเลย ต้องบอกว่าเขาเจ็บคราวนี้จนถึงเขาเสียชีวิตแทบไม่ได้ใช้เงินเราเลย เขาเตรียมของเขาไว้ทุกอย่าง เขาเป็นผู้ให้จนวินาทีสุดท้าย งานศพเขาทำบุญ 100 วันแล้วก็ยังเหลือไปทำบุญให้เขาได้อีกเยอะมาก เขาเกิดมาเป็นผู้ให้จริง ๆ ” แม่ทุมมาหาบ้างไหม?“ก็มานะ แต่มาในฝันหรือว่าเราคิดมากไปก็ไม่รู้นะ เขามาวันแรกเมื่อวันที่15 ต.ค. เรานอนอยู่ก็ฝันว่ามีคนมายืนหน้าบ้าน ก็เปิดหน้าต่างไปดู อ้าว แม่ไปยืนทำไมหน้าบ้าน เขาบอกสูบบุหรี่เสร็จก่อน เดี๋ยวควันไปโดนหลาน เราก็บอกรีบ ๆ เข้ามา ในฝันเราก็ปิดหน้าต่างแล้วลงมานอนต่อ เอ๊ะทำไมยังไมเข้ามา ก็ออกไปโผล่ดู ไปไหนของเขา หันไปดูหน้าบ้านก็ไม่มี หันไปเจอบ้านเลขที่ เป็นเลข 381 ตื่นเช้ามาสะดุ้ง โทร.หาเพื่อนให้จัดการให้ อยากซื้อหวย 38 83 ก็ถูกมาหลายตังค์ เมื่อคืนก็มา มาถึงเธอ ๆ ซื้อหวยให้ฉันหน่อย เราก็ถามจะซื้ออะไร เขาบอก 85 เราก็บอกได้ ๆ ในฝันนะ หวยมันก็ออก เราก็บอกแม่ เธอเล่นหวยไม่ดูตาม้าตาเรือ หวยมันออก 951 แต่แม่ซื้อ 85 มันก็ถูกกินสิ ในฝันนะ ฝันเมื่อคืนเลย ในฝันเขาก็มาสวยเลย เขาสวยเสมอ แต่งหน้าเหมือนเดิม ปากแดงๆ”

งานพ่อรองตอนนี้รับมากขึ้นหรือน้อยลง? “ลดได้ยังไง พอทางนี้ปิดทางนั้นก็เปิดใหม่ รับต่อเนื่องไปเรื่อย บางเรื่องก็แค่รับเชิญ ต้องบอกว่าเราอายุ74 แล้ว แล้วยังมีคนเห็นคุณค่าของเรา อยากให้เราไปร่วมงานเราก็ยินดี ดีใจและภูมิใจในตัวเองที่ยังสามารถทำให้ทุกคนยังรักยังเมตตาเราอยู่ได้” ใครขับรถให้? “หลานขับให้บ้าง ลูกบ้าง ยุ้ยเขาไม่ให้ขับรถเองแล้ว”