ยายน้อม บ้านน้ำท่วม ต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่เพียงคนเดียว

อีกหนึ่งเคสบีบหัวใจ ในโครงการ “หมดตัวไม่หมดใจเพราะยังมีอีจัน” ที่สังคมอีจันร่วมช่วยกันซับทุกข์ น้ำท่วมเชียงราย เป็นอีกบ้านที่ทำอีจันน้ำตาไหล หลังจากที่ได้ลงพื้นที่ไปหายายน้อม และนำของตั้งต้นชีวิตใหม่ไปให้คุณยาย

ยายไม่กลัวน้ำท่วม … ยายกลัวฟ้าร้อง

ฟ้าร้องทีไร ตาอยู่ไหน ยายจะไปอยู่ใกล้ๆ

ตอนนี้คิดถึงตา อยู่ไม่ได้ … เเต่ต้องอยู่ให้ได้

“ต้องอยู่ให้ได้” ประโยคนี้บีบหัวใจคนฟัง เเต่คงไม่เท่ากับความรู้สึกของยายน้อม หญิงวัยใกล้ฝั่ง ที่น้ำท่วมบ้าน เเละต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่เพียงคนเดียว

ยายอยู่กับใครคะ ? … คำถามนี้ ทำยายน้ำตาไหล

ตอนเเรกก็ไม่เข้าใจ เเต่คงมีอะไรในประโยคนี้ที่เเทงใจจนยายกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เราขน ตู้เสื้อผ้า เตียง ที่นอน หมอน มุ้ง เข้าบ้านให้ยาย ที่เมืองงิม เชียงราย เพราะ ยายเป็นหนึ่งในเคสที่เราช่วยเหลือ หมดตัวไม่หมดใจยังมีอีจัน พอนั่งรถถึงบ้านยาย ก็ทำให้เข้าใจค่ะว่า ทำไมยายน้ำตาไหล

เราเดินเข้าไปในบ้าน ก็สะดุดตากับกรอบรูปของผู้ชายคนหนึ่ง ที่วางอยู่บนโซฟาไม้ที่มีทุกบ้าน ชายในรูปใส่เสื้อสีน้ำเงิน กรอบรูปวางอยู่บนโซฟา ไม่มีอะไรวางอยู่ด้วย … เหมือนตั้งใจวางไว้

ยายน้อมบอกกับเราว่า บ้านหลังนี้ ตอนนี้อยู่คนเดียว ตอนน้ำท่วมมาก็รีบขึ้นชั้นสอง ข้างล่างท่วมหมด ขนข้าวขึ้นชั้นสองคนเดียว ต้องอดข้าวไปหลายวัน รอคอยความช่วยเหลือ เเต่ตอนที่ติดน้ำท่วมอุ่นใจ เพราะ เหมือนมีใครอยู่ข้างๆ คนคนนั้นคือคุณตาที่อยู่ในกรอบรูป คู่ชีวิตของยายน้อม

“ยายรูปใครคะ ?

รูปตา สามียาย … เขาเสียเเล้ว”

เสียงยายเริ่มสั่น ตาเเดงกล่ำ มองไปที่รูป

หลังจากนั้น ยายก็เริ่มเล่าเรื่องราวให้เล่าฟังค่ะ ยายอยู่กับตามา 28 ปี ไม่มีลูก อยู่กัน 2 ชีวิต ในบ้าน 2 ชั้นหลังนี้ ทำไร่ทำนา หาเช้ากินค่ำ จนเมื่อปี 66 ตาล้มป่วย มะเร็งร้าย ต้องเข้าออกโรงพยาบาลเหมือนบ้าน ฉายเเสงไป 5 ครั้ง หมอก็บอกยายว่า ให้ตากลับไปพักที่บ้าน เพราะ ร่างกายของตาเกินจะรับไหวเเล้ว หลังกลับบ้านตาก็มานอนที่โซฟาไม้ตัวนี้ อยู่ตรงนี้กับยายจนถึงนาทีสุดท้ายของชีวิต

ยายเลยเลือกที่วางกรอบรูปของตาไว้ที่โซฟาตรงนี้

ไม่ขยับไปไหนมาตลอด 1 ปีที่ผ่านมา … จนน้ำท่วม

กรอบรูปตรงนี้ก็ไม่ขยับไปไหน อยู่ข้างๆยายตลอด

เด็กๆเเถวบ้านชอบเเซวว่า ยายไม่กลัวน้ำท่วมเนอะ เเต่ทำไมยายกลัวฟ้าร้อง ?

“ฟ้าร้องทีไร ตาอยู่ไหน ยายจะไปอยู่ใกล้ๆ

เเล้วฟ้าร้องตอนที่ไม่มีตาอยู่ล่ะยาย ?

ตอนนี้คิดถึงตา อยู่ไม่ได้ … เเต่ต้องอยู่ให้”

ประโยคนี้ทำอีจันน้ำตาไหล มันจุกในอก พูดไม่ออก จะอยู่ให้ได้ หมายความว่า ตอนนี้ยังอยู่ไม่ได้ เเต่กำลังพยายาม … พยายามอยู่ให้ได้ เเม้ว่าจะคิดถึงคนที่จากกันไกลเเสนไกล ไม่มีวันได้พบกันในชาตินี้

วันนี้ยายน้อมต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่คนเดียว ในวัย 67 ปี

เราสัมผัสได้ถึงหัวใจที่เข้มเเข็งของยาย กอดยายน้อมนะ

เเม้วันนี้หมดตัว เเต่ยายไม่หมดใจ ยังมีอีจันอยู่นะคะ ส่งกำลังใจค่ะ

เชื่อว่าคุณตา ก็อยู่ข้างๆยายน้อมตลอดเวลา